O moście MIR i pograniczu

Szarość niedzielnego poranka oraz grube zasłony spowodowały ,że spaliśmy prawie do dziesiątej. Odsłonięcie okna nie bardzo pomogło i nie rozgoniło półmroku.. Temperatura za oknem 1 stopień powyżej zera ,a do tego zimny przenikliwy wiatr nie bardzo zachęcały do wyjścia z domu. Jednak siedzenie w domu przed telewizorem  nie bardzo mi się podobało. W tym roku listopad wybitnie daje mi się we znaki .Zapewne przyczynia się do tego niezbyt ciekawa aura i zmrok zapadający o piętnastej. Ciężko mi się jest zrelaksować. Nerwowo przeglądam oferty biur podroży. Tak by się chciało pojechać gdzieś do ciepłego miejsca do słoneczka.Moja córka twierdzi ,że jestem prawdziwą masochistką oglądając te strony.Wiem przecież dobrze ,że przynajmniej do połowy lutego ze względu na pracę nie ma najmniejszych możliwości   na dłuższy wyjazd.. No ale pomarzyć zawsze przecież można.
 Zostają więc te krótkie paro godzinne wycieczki w bliską okolicę.No i na taką właśnie wybieramy się  w szaro-bury niedzielny poranek. Grube swetry,ciepłe kurtki i trapery na nogi i w droge!
 Lustrzanka po raz kolejny zostaje w domu.Mój nowy laptop- prezent od syna(do czego to doszło!) nie chce czytać kart pamięci z lustrzanki.Zanim to by zostało zrobione blog odłogiem stałby pewnie z dwa miesiące. Do łask wrócił więc stary kodak ,który też potrafi robić świetne zdjęcia ale niestety tylko i wyłącznie przy doskonałej słonecznej pogodzie .Nienawidzi za to (tak jak ja) burości i szarości ,a z delikatną nawet mgłą sobie zupełnie nie radzi.
 Po raz kolejny jedziemy w stronę białoruskiej granicy.Przed przejściem granicznym w Bobrownikach stoi wielokilometrowa kolejka. I to nie tylko tirów ,ale są także wydaje się ,że setki aut osobowych. Dwa pasy są tak zapchane ,że aby przejechać jedziemy praktycznie pod prąd przeciwległym pasem. Na szczęście ruch z drugiej strony jest o wiele mniejszy .Ale co Białorusini wyprawiali na drodze....wyprzedzanie pod górkę lub przed zakrętem.Jak tak się u nich jeździ to wymiękam.
 Im bliżej granicy piękne podlaskie wsie zmieniają się. Przejeżdżajmy przez wieś Gobiaty. A tuż za nią znajduje się niezwykłe cudo. Most kolejowy na granicy polsko- białoruskiej. Z daleka widać napis mir.Taki relikt niezbyt odległej przeszłości.Podobno jeszcze w latach 50-tych jeździły tędy pociągi towarowe z węglem.Po stronie białoruskiej tory są rozebrane.

We mgle majaczy relikt przeszłosci  most z napisem MIR 

Tam za rzeka jest Białoruś

Opuszczone dziwne miejsce

Zerwane druty elektryczne na starym słupie

Za granicą torów brak!

Stary przydrożny krzyż prawosławny

 Następna wsią w której się zatrzymujemy są Świsłoczany.Jest tu wybrukowana ulica i sporo opuszczonych domów. Parędziesiąt metrów  dalej płynie graniczna rzeczka Świsłocz za którą jest już Białoruś.Ale tam ani żywego ducha. We wsi witają nas ...koty.Zawsze za nami idzie sfora wiejskich psów, a ty taka niespodzianka.Towarzyszą nam w czasie całego spaceru. Niektóre zupełnie nie dzikie.Ocierają się o nogi ,dają się głaskać ,a nawet wziaść na ręce mrucząc przy tym niesamowicie.A wszystkie takie cudne! Jeśli chcecie pięknego przytulaka, mruczaka  to Świsłoczany zapraszają .

Witajcie w krainie cudnych mruczaków

Trochę techniki.

Bliziutko granica i koniec Polski

Nasze towarzystwo. Do tej wsi autobus dociera dwa razy w tygodniu

Moje marzenie kupić dom na zapadłej wsi. Tylko kiedy ja bym tam jeździła?

Tereny mocno prawoslawne. Podobno ludność mówi po białorusku. Tak wyczytałam  . Z nami rozmawiali po polsku
Boże chroń mieszkańców wsi Świsłoczany od tragicznej śmierci, bolesnej , pożaru , gradobicia. suszy i  wszelkich nieszczęść. Błogosław Boże

Drewniany most na Swisłoczy

Rozległe tereny rolnicze

 

 Dalej docieramy do wsi Mostowlany. Tutaj na wzgórzu króluje cerkiew pod wezwaniem Jana Teologa .Powstała w 1862r. Parafia jest malutka bo ma ok 300 ludzi. Cerkiewka jest drewniana i moim zdaniem prześliczna.Niestety zamknięta.

Przydrożna kapliczka .Nie wiem czy dobrze pamiętam ale wydaje mi się ,że z 1937r

Przy drodze w środku lasu 1907 r

Piękna cerkiew w Gródku

Gródek

Królowy Most (prawie ciemno)

  W planach mieliśmy co najmniej jeszcze trzy miejscowości. Jednak zmrok tak szybko zapada ,że po prostu nie zdążyliśmy .W te zimne dni zapraszam do obejrzenia zdjęć z tych okolic naszego kolegi Saszy. Jest on polakiem pochodzącym z Białorusi. Wpis ma już chyba ze trzy lata ale zupełnie nic nie stracił na aktualności. Jak dla mnie jest po prostu piękny a znajduje się tuaj. Gorąco polecam!