10 kilometrów lasem czyli mój sposób na niedzielę

W domu delikatny półmrok ,na podwórku niby biało ,a jednak szaro. Temperatura delikatnie na plusie.Woda kapie z dachu. Trza wziąć się w garść i opuścić na trochę ciepłe domowe pielesze.
 Najlepszym odstresowaczem jest ruch  lub shopping .Ten drugi sport odpadł od razu ponieważ moja druga połowa wykazała dziwną niechęć.
  Żeby nie iść naszą stała trasą jedziemy kawałek do wsi Kołodno.Tu zostawiamy samochód. Kijki w ręce i w drogę. Idziemy lasem do wsi Zasady.W lesie biało,pusto i cicho .

Droga do wsi Zasady

Tradycja wieszania kapliczek wotywnych jest u nas dalej kultywowana

Samotna ławeczka dla zmęczonego wędrowca

  .Po około 50 minutach marszu docieramy do maleńkiej wsi Zasady. Jest to malusieńka miejscowość zaledwie kilka domów. Z trzech stron otoczona lasem , a dalej rzeka.  Kiedyś o niej pisałam ale nigdy nie byłam tu w zimie no i zawsze dojeżdżaliśmy samochodem. Bardzo ale to bardzo klimatyczne i urokliwe miejsce. I ta cisza. Nawet psów nie słychać.Niektóre domy są puste z niektórych kominów leci dym ale wszystko widać ma właściciela.

Dotarliśmy do Zasad

We wsi Zasady

Gniazdo czeka na swojego lokatora do wiosny

Stary urokliwy dom

W oknach ręcznej roboty zasłonki

Za wsią. Nie ma wiosek bez kapliczek i krzyży w tej maleńkiej były aż trzy. Dwie z przodu wsi jedna za.

A za wsią płynie rzeka Supraśl

Wieś Zasady

Napotkany kawaler

Opuszczamy Zasady. Przed nami pięć kilometrów powrotu szarawym już lasem.

Już w Supraślu w moim ulubionym barze Jarzębinka kupujemy przepyszną cieplutką babkę ziemniaczaną z sosem pieczarkowym i w cudownych humorach wracamy do domku.