Gdy naród do boju
Gdy naród do boju wystąpił z orężem,
panowie o czynszach radzili.
Gdy naród zawołał: "umrzem lub zwyciężym!"
panowie w stolicy bawili.
O, cześć wam panowie, magnaci,
za naszą niewolę, kajdany,
o, cześć wam książęta, hrabiowie, prałaci,
za kraj nasz krwią bratnią zbryzgany.
Armaty pod Stoczkiem zdobywała wiara
rękami czarnymi od pługa,
panowie w stolicach kurzyli cygara,
radzili o braciach zza Buga.
O, cześć wam panowie, magnaci...
Wszak waszym był synem ów niecny kunktator
co wzbudzał przed wrogiem obawę,
i wódz ten naczelny, pobożny dyktator,
i zdrajca, co sprzedał Warszawę.
O, cześć wam panowie, magnaci...
Lecz kiedy wybije godzina powstania,
magnatom lud ucztę zgotuje,
muzykę piekielną zaprosi do grania,
a szlachta niech wtedy tańcuje.
O, cześć wam panowie, magnaci...
Powstańcy nie znają wiedeńskich traktatów,
nie wchodzą w układy z carami,
lecz biją Moskali, wieszają magnatów,
i mścić się umieją stryczkami.
O, cześć wam panowie, magnaci...
panowie o czynszach radzili.
Gdy naród zawołał: "umrzem lub zwyciężym!"
panowie w stolicy bawili.
O, cześć wam panowie, magnaci,
za naszą niewolę, kajdany,
o, cześć wam książęta, hrabiowie, prałaci,
za kraj nasz krwią bratnią zbryzgany.
Armaty pod Stoczkiem zdobywała wiara
rękami czarnymi od pługa,
panowie w stolicach kurzyli cygara,
radzili o braciach zza Buga.
O, cześć wam panowie, magnaci...
Wszak waszym był synem ów niecny kunktator
co wzbudzał przed wrogiem obawę,
i wódz ten naczelny, pobożny dyktator,
i zdrajca, co sprzedał Warszawę.
O, cześć wam panowie, magnaci...
Lecz kiedy wybije godzina powstania,
magnatom lud ucztę zgotuje,
muzykę piekielną zaprosi do grania,
a szlachta niech wtedy tańcuje.
O, cześć wam panowie, magnaci...
Powstańcy nie znają wiedeńskich traktatów,
nie wchodzą w układy z carami,
lecz biją Moskali, wieszają magnatów,
i mścić się umieją stryczkami.
O, cześć wam panowie, magnaci...
Twórcą tego tekstu jest człowiek o niezwykłym życiorysie i pochodzeniu Gustaw Ehrenberg. Jego matką była Helena weronika z Dzierżanowskich. Kobieta zamężna z Józefem Rautenstrauchem polakiem o korzeniach niemiecko- francuskich.W 1817 Helena nawiązuje romans z carem Aleksandrem I. Kiedy okazuje się ,że jest w ciąży maż nie chcąc dać nazwiska nie swojemu dziecku bierze z nią rozwód. W 1818 roku rodzi się Gustaw. O ojcostwie Aleksandra świadczy korespondencją między nim ,a Heleną. Przez wiele lat car dyskretnie wysyła pieniądze na wychowanie i wykształcenie chłopca.Gustaw chyba nie bardzo pogodził się z tym ,że ma takiego ojca. Podaje się za syna piekarza Ehrenberga. Ten jednak prawdopodobnie trzymał go tylko do chrztu. Swoich rodziców twierdził ,że nie pamięta ponieważ mieli umrzeć kiedy był niemowlęciem
Po uzyskaniu matury wyjeżdża do Krakowa. tam poznaje miejscową konspiracje o lewicowych poglądach.W 1935 roku odbywa pieszą wycieczkę po Pieninach i Tatrach podczas ,której z przyjaciółmi też poetami Wasilewskim i Żyglińskim stara się poznać lud i jego warunki życiowe.W tym czasie powstaje tomik wierszy ; Dźwięki minionych lat ,a w nim własnie Gdy naród do boju. W pieśni napiętnowani są magnaci , szlachta i duchowieństwo. Uważa ,że to oni są sprawcami utraty niepodległości przez Polskę.
Gustaw Ehrenberg za swoją działalność zostaje dwukrotnie uwieziony Kiedy po raz trzeci trafia do więzienia w 1838roku po rocznym procesie zostaje skazany na śmierć. Co ciekawe wyrok pada w imieniu de fakto jego wuja Mikolaja I. Może właśnie te koneksje sprawiły ,że ostatecznie wyrok jednak złagodzono i poeta trafił na Syberię. Początkowo pracował w kopalni rudy jako katorżnik.,później car przeniósł go ,a w 1858 zezwolono mu na powrót do Polski.
Po powrocie do kraju zamieszkuje w Warszawie i żeni się z Felicją Pancerówna. Starał się uprawiac legalną politykę daleka od metod rewolucyjnych. Starał się o powiększenie autonomii Królestwa Polskiego oraz uwłaszczenie chłopów. Przenosi się z rodziną do Krakowa. Pracuje w banku ,tłumaczy Szekspira. Odcina się od ideałów młodości. Najbardziej drażni go niezwykła popularność jego pieśni Gdy naród do boju..
Umiera 28 września 1895 r w Krakowie
Ta się kończy historia syna Polki i wielkiego cara Aleksandra I.
Historię tę opisałam po lekturze komentarzy na zaprzyjaźnionym blogu. Post był o emigracji ,chęci powrotu do Polski , polskości. Komentarze zaś świadczyły o braku patriotyzmu ,ktoś nawet napisał ,że ma Polskę w dupie ( cytat oryginalny). To mnie boli...i dla mnie jest nie do pomyślenia.
Postaram się przedstawić wam więcej patriotycznych historii ,których znam wiele.
Korzystałam z : Literatura minionych epok i wikipedia. Zdjęcie z wikipedii
Po uzyskaniu matury wyjeżdża do Krakowa. tam poznaje miejscową konspiracje o lewicowych poglądach.W 1935 roku odbywa pieszą wycieczkę po Pieninach i Tatrach podczas ,której z przyjaciółmi też poetami Wasilewskim i Żyglińskim stara się poznać lud i jego warunki życiowe.W tym czasie powstaje tomik wierszy ; Dźwięki minionych lat ,a w nim własnie Gdy naród do boju. W pieśni napiętnowani są magnaci , szlachta i duchowieństwo. Uważa ,że to oni są sprawcami utraty niepodległości przez Polskę.
Gustaw Ehrenberg za swoją działalność zostaje dwukrotnie uwieziony Kiedy po raz trzeci trafia do więzienia w 1838roku po rocznym procesie zostaje skazany na śmierć. Co ciekawe wyrok pada w imieniu de fakto jego wuja Mikolaja I. Może właśnie te koneksje sprawiły ,że ostatecznie wyrok jednak złagodzono i poeta trafił na Syberię. Początkowo pracował w kopalni rudy jako katorżnik.,później car przeniósł go ,a w 1858 zezwolono mu na powrót do Polski.
Po powrocie do kraju zamieszkuje w Warszawie i żeni się z Felicją Pancerówna. Starał się uprawiac legalną politykę daleka od metod rewolucyjnych. Starał się o powiększenie autonomii Królestwa Polskiego oraz uwłaszczenie chłopów. Przenosi się z rodziną do Krakowa. Pracuje w banku ,tłumaczy Szekspira. Odcina się od ideałów młodości. Najbardziej drażni go niezwykła popularność jego pieśni Gdy naród do boju..
Umiera 28 września 1895 r w Krakowie
Ta się kończy historia syna Polki i wielkiego cara Aleksandra I.
Historię tę opisałam po lekturze komentarzy na zaprzyjaźnionym blogu. Post był o emigracji ,chęci powrotu do Polski , polskości. Komentarze zaś świadczyły o braku patriotyzmu ,ktoś nawet napisał ,że ma Polskę w dupie ( cytat oryginalny). To mnie boli...i dla mnie jest nie do pomyślenia.
Postaram się przedstawić wam więcej patriotycznych historii ,których znam wiele.
Korzystałam z : Literatura minionych epok i wikipedia. Zdjęcie z wikipedii
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz